In sa costa arba ue s’acarat sa bidda de Pasada, carinnada dae un’abba ìnnida e cristallina, una bàrdia in colore de rosa ispèriat su mare dae sos iscòglios. Fraigada in printzìpiu de su de XVII sèculu pro amparare sas Baronias dae sos Moros e sos Saratzenos bardaneris, mai istraca ghetat s’ograda sua in cuss’ispigru istremenadu ue oe non si timent prus sos assàchios de gente istràngia.

Est sa turre de Santu Juanne de Pasada, sìmbulu de sa bidda paris a su Casteddu de sa Fae. In cussos tempos sa costa fiat travigada meda dae unu pore de navios chi, colende, faghiant pasada in su portu de santa Lughia, cuidadu dae sa Turre sorre de perra de sa pasadina. Fiat tando chi sos òmines de bardia fiant prontos in casu de perìgulu a dare s’allarme a sa populatzione de sa bidda e a abbisare sos cumpàngios indedda.

Artu 11,5 metros, su fràigu est a duos pranos, cun s’intrada a 4 metros de artària dae terra, unu aposentu tzirculare cun cobertura a tzimbòriu dae ue s’aberit una trapa pro artziare a su terratzu.

Acontzada e abandonada bortas meda in sos sèculos, oe est unu bene architetònicu tuteladu dae su Ministeru de sa Cultura e paris a sas àteras bellesas architetònicas e naturales ispantosas de su territòriu, dat su benebènnidu dae s’oru de mare.

Incantados dae s’ammaju de custa turre, ninnada in s’istade dae sa boghe lena de su mare, sunt medas sos artistas chi la sèberant pro espressare s’arte issoro comente in unu palcu naturale, carinnados dae sa frina chi lèbia sulat semper a s’intrinada.

Testu in sardu de Mariantonietta Piga

Coordinamentu editoriale de Angelo Canu