Una festa torrada a bida pro isòrvere unu votu. Totu sa bidda impinnada a mudare su logu pro alabare a Nostra Sennora de sos Ànzelos, in su santuàriu a issa dedicadu in su coro de unu de sos bighinados antigos de Lùvula.

Fraigada in su 1717, sa crèsia dae su 1782 al 1825 l’aiant impreada comente logu de sepultura. In su 1904, su 16 de trìulas, Mussennor Luca Canepa l’aiat proibida, paris a sa crèsia de Balubirde, ca sa Munitzipalidade faghiat iscola sena permissu.

Una prenda cun sa fatzada arba, sa cobertura a falada dòpia, sa navada ùnica, duas fileras de setzidòrgios de linna, Nostra Sennora, inghiriada de Ànzelos, dae su nitzu asulu beneighet sos fideles. A manca de s’artare unu ascusòrgiu cuadu.

Dae su pulimentu nche sunt essidos a pìgiu afriscos antigos: duas figuras umànas, a sa ritza, cun ragas e cambales, in professone, fortzis sonadores? L’ant a nàrrere sos istùdios a cale edade pertenet e cale est su significu issoro. Si festat su 2 de austu Nostra Sennora de sos Ànzelos, una recurrèntzia ligada a su Perdonu de Assisi, una indulgèntzia plenària cuntzèdida dae Santu Frantziscu a chie totu in sos annos esseret andadu a pregare a sa Portziùncola, ue Nostra Sennora si li fiat manifestada.

In Lùvula pro su Perdonu sos pellegrinos mòent a pede dae sa cresiedda in su coro de sa bidda, cun sos priores nuoresos, cara a su novenàriu de Santu Frantziscu, bardiadu dae su Monte Arvu.

Duas comunidades chi s’addòviant ligadas dae una ispiritualidade funguda, suta s’amparu de su santu de Assisi e de Nostra Sennora.

Testu in sardu de Mariantonietta Piga

Coordinamentu editoriale de Angelo Canu