In su bighinadu de Monte Mannu, a pagu tretu dae sa crèsia de Santu Jorgi, ue paret di intèndere in s’impedradu sos passos de sos massajos e de sos pastores recuende a caddu o a poleddu dae su sartu, s’agatat unu ascusòrgiu de sa memòria istòrica de su territòriu, chi contat de sas traditziones ligadas a s’identidade de sa comunidade de Vitzi: su Museu de sos pastores e de sos massajos.

Intrende est comente a fàghere unu biàgiu in su tempus: paret de nche collire galu sas boghes, sos sonos, sos nuscos, sas mòvidas de chie at impreadu, in sa vida fitiana, sos trastes, sas bestes, sos mòbiles, testimòngios de gosos e peleas, cumpàngios verdaderos de cada momentu.

Un’àndala bene sestada chi nos leat a manu tenta a iscobèrrere su manizu, die cun die, de òmines e fèminas coidadosos: dae su trigu a su pane, dae su late a su casu, sos trastes de su frailàrgiu e de su maistru de pannu, s’arte de sas vressatas, s’aposentu de netu, sa coghina cun sa mesa posta, s’aposentu de dormire.

Màgines e sonos de una cultura pedrale, fìgia de cussas cussòrgias ue suèrgios e chercos bàrdiant su sartu, ue meriagant berbeghes e angiones, ue istigas de unu tempus antigu sunt testimòngias de ritos disconnotos e de genias de gherreris e deinas.

Traditziones, costumàntzias e fainas chi galu, a dies de oe, sa comunidade vitzichesa mantenet bias, testimòngia de una sabidoria costoida cun contivìgiu e amore chi colat dae sos mannos a sos minores.

Testu in sardu de Mariantonietta Piga

Coordinamentu editoriale de Angelo Canu